-
1 ὑπο-γράφω
ὑπο-γράφω, 1) unter-, darunterschreiben, τῇ στήλῃ ὑπέγραψαν, ὅτι –, Thuc. 5, 56; auch mit einem Titel, od. nach unserer Weise mit einer Ueberschrift versehen, Sp.; vgl. Pol. 12, 10, 3; Argum. Theocr. id. 1; – in der Schrift vorausschicken, voranstellen, Dem. 37, 23; – med. sich unterschreiben, bes. als Kläger, dah. eine Klage bei Gericht anbringen, τινί, gegen Einen, vgl. subscribere accusationem, εἴπ' εἴ τι καινὸν ὑπογράφῃ τῲ 'μῷ βίῳ Eur. Herc. für. 1118; ἐπείσϑην ὑπογράψασϑαι τὰς καταβολάς Dem. en. 3 g. E. – 2) nieder-, nachschreiben, was Einer dictirt, zu Protokoll nehmen, Sp., wie Plut. Caes. 17. – 3) vorschreiben, vorzeichnen; vom Schreiblehrer, Muster zum Nachschreiben geben, Plat. Prot. 236 d ὥςπερ οἱ γραμματισταὶ τοῖς μήπω δεινοῖς γράφειν τῶν παίδων ὑπογράψαντες γραμμὰς τῇ γραφῖδι, wo es eigtl. ein Unterziehen der Linien und Züge ist, welche die Knaben nachzeichnen; dah. vorschreiben, νόμους Legg. V, 734 e; – einen Entwurf, Grundriß von Etwas machen, u. übh. entwerfen, andeuten, adumbrare, Plat. Legg. XI, 934 c; ὡς λόγῳ σχῆμα πολιτείας ὑπογράψαντα μὴ ἀκριβῶς ἀπεργάσασϑαι Rep. VIII, 548 d; λόγῳ Luc. Alex. 3; auch im med., Plat. Rep. VI, 501 a, vgl. Legg. VII, 803 a. – 4) verschreiben, verpfänden, – auch übertr., τινὶ ἐλπίδα, Einem eine Hoffnung verschreiben, d. i. ihn auf die Hoffnung vertrösten, ihn mit leerer Hoffnung abspeisen, Pol. 5, 36, 1 u. öfter. – 5) untermalen, sowohl vom Maler, den Schatten anlegen, als ὀφϑαλμούς od. βλέφαρα, die Augenlider untermalen, schminken, Luc. bis acc. 31 de merc. cond. 33.
-
2 ὑπογράφω
ὑπο-γράφω, (1) unter-, darunterschreiben; auch mit einem Titel, od. nach unserer Weise mit einer Überschrift versehen; in der Schrift vorausschicken, voranstellen; sich unterschreiben, bes. als Kläger, dah. eine Klage bei Gericht anbringen; τινί, gegen einen, subscribere accusationem; (2) nieder-, nachschreiben, was einer diktiert, zu Protokoll nehmen; (3) vorschreiben, vorzeichnen; vom Schreiblehrer, Muster zum Nachschreiben geben; einen Entwurf, Grundriß von etwas machen, u. übh. entwerfen, andeuten, adumbrare; (4) verschreiben, verpfänden; übertr., τινὶ ἐλπίδα, einem eine Hoffnung verschreiben, = ihn auf die Hoffnung vertrösten, ihn mit leerer Hoffnung abspeisen; (5) untermalen, sowohl vom Maler, den Schatten anlegen, als ὀφϑαλμούς od. βλέφαρα, die Augenlider untermalen, schminken -
3 accusatio
accūsātĭo, ōnis, f. action d'accuser, d'incriminer. [st1]1 [-] accusation, [surtout au sens judiciaire]. - Cic. Cael. 6 ; 30 ; Verr. pr. 56, etc. - accusationem adornare, Cic. Mur. 46: préparer une accusation. - accusationem comparare, Cic. Verr. 1, 2: disposer une accusation. - accusationem factitare, Cic. Br. 130: faire métier d'accusateur. - accusationem suscipere, Cic. Clu. 48: se charger d'une accusation. - accusationes exercere, Tac. H. 2, 10: faire métier de délateur. - avec gén. subj. Catonis accusatio, Cic. Mur. 7: accusation portée par Caton. --- cf. Clu. 114. - mea accusatio, Cic. Verr. 5, 189: accusation portée par moi, etc. - gén. obj. accusatio M'. Aquili, Cic. Br. 222: accusation contre M'. Aquilius. --- cf. Att. 7, 8, 5. [st1]2 [-] discours de l'accusateur, accusation. - subscribere accusationibus alicujus, Liv.: appuyer les accusations dirigées contre qqn. - Cic. de Or. 1, 121; Br. 277 ; Sest. 96, etc. - en part., les discours contre Verrès: in accusationis septem libris, Cic. Or. 103: dans les sept livres de mon accusation. - accusatorem legere, Plin. 7, 110: lire un réquisitoire.* * *accūsātĭo, ōnis, f. action d'accuser, d'incriminer. [st1]1 [-] accusation, [surtout au sens judiciaire]. - Cic. Cael. 6 ; 30 ; Verr. pr. 56, etc. - accusationem adornare, Cic. Mur. 46: préparer une accusation. - accusationem comparare, Cic. Verr. 1, 2: disposer une accusation. - accusationem factitare, Cic. Br. 130: faire métier d'accusateur. - accusationem suscipere, Cic. Clu. 48: se charger d'une accusation. - accusationes exercere, Tac. H. 2, 10: faire métier de délateur. - avec gén. subj. Catonis accusatio, Cic. Mur. 7: accusation portée par Caton. --- cf. Clu. 114. - mea accusatio, Cic. Verr. 5, 189: accusation portée par moi, etc. - gén. obj. accusatio M'. Aquili, Cic. Br. 222: accusation contre M'. Aquilius. --- cf. Att. 7, 8, 5. [st1]2 [-] discours de l'accusateur, accusation. - subscribere accusationibus alicujus, Liv.: appuyer les accusations dirigées contre qqn. - Cic. de Or. 1, 121; Br. 277 ; Sest. 96, etc. - en part., les discours contre Verrès: in accusationis septem libris, Cic. Or. 103: dans les sept livres de mon accusation. - accusatorem legere, Plin. 7, 110: lire un réquisitoire.* * *Accusatio, Verbale. Cic. Accusation, Blasme.\Intenta accusatio, pro Intentata. Tacit. Intentee, Commencee.\Accusationes capessere. Tacit. Entreprendre des accusations.\Accusationes exercere. Tacit. Faire mestier d'accuser. -
4 coeo
coĕo, īre, ĭī (qqf. īvī), ĭtum - intr. - [st2]1 [-] (en parl. des pers.) aller ensemble, se réunir, se rencontrer. [st2]2 [-] s'accorder, se joindre, s’unir, faire alliance, s'allier, se liguer, convenir de. [st2]3 [-] combattre, en venir aux mains. [st2]4 [-] s'unir, s'accoupler. [st2]5 [-] se rapprocher, faire corps, se condenser, se réunir (en parl. de ch.). - coire in Piraeum, Cic. Att. 7, 3, 10 se rencontrer au Pirée. - coire in regiam, Curt. 6, 8, 17: se rassembler dans le palais. - in cujus templo coiretur, Suet. Aug. 35: dans le temple duquel on se réunissait. - vix nobis verba coiere decem, Prop. 3 (4), 15, 8: à peine nous sommes-nous dit quatre mots. - coire inter se, Vell.: se rencontrer. - reliqui (milites) coeunt inter se, Caes. BC. 1, 75: les autres se réunissent. - coiere in formam justi exercitûs, Vell. 2, 61, 2: de leur réunion se forma une armée complète. - coire inter se, Virg.: se rencontrer les armes à la main. - ut coeat par pari, Hor. Ep. 1, 5, 25: que les convives soient assortis. - coire in unum, Liv.: se rallier, se former en peloton. - coire matrimonio (coire in matrimonium): Dig.: se marier. - coire societatem cum aliquo: conclure une alliance avec qqn. - societas coitur, Cic.: une association se forme. - coimus ut... Ter.: nous convenons de... - coire cum alienâ uxore, Quint. 7, 3, 10: avoir un commerce charnel avec la femme d'un autre. - coire alicui, Ov.: avoir des relations intimes avec qqn. - sic et aves coeunt, Ov. M. 9, 733: c'est ainsi également que s'accouplent les oiseaux. - coeant in foedera dextrae, Virg. En. 11, 292: que vos mains s'unissent pour la paix. - cum hoc tu coire ausus es ut...: tu as osé te liguer avec cet homme pour... - coit formidine sanguis, Virg. En. 3, 30: la frayeur glace le sang. - lac coit, Varr.: le lait se caille. - bitumen in densitatem coit, Plin. 35, 15, 51, § 178: le bitume se condense. - male sarta gratia nequicquam coit, Hor. Ep. 1, 3, 32: la réconciliation est difficile.* * *coĕo, īre, ĭī (qqf. īvī), ĭtum - intr. - [st2]1 [-] (en parl. des pers.) aller ensemble, se réunir, se rencontrer. [st2]2 [-] s'accorder, se joindre, s’unir, faire alliance, s'allier, se liguer, convenir de. [st2]3 [-] combattre, en venir aux mains. [st2]4 [-] s'unir, s'accoupler. [st2]5 [-] se rapprocher, faire corps, se condenser, se réunir (en parl. de ch.). - coire in Piraeum, Cic. Att. 7, 3, 10 se rencontrer au Pirée. - coire in regiam, Curt. 6, 8, 17: se rassembler dans le palais. - in cujus templo coiretur, Suet. Aug. 35: dans le temple duquel on se réunissait. - vix nobis verba coiere decem, Prop. 3 (4), 15, 8: à peine nous sommes-nous dit quatre mots. - coire inter se, Vell.: se rencontrer. - reliqui (milites) coeunt inter se, Caes. BC. 1, 75: les autres se réunissent. - coiere in formam justi exercitûs, Vell. 2, 61, 2: de leur réunion se forma une armée complète. - coire inter se, Virg.: se rencontrer les armes à la main. - ut coeat par pari, Hor. Ep. 1, 5, 25: que les convives soient assortis. - coire in unum, Liv.: se rallier, se former en peloton. - coire matrimonio (coire in matrimonium): Dig.: se marier. - coire societatem cum aliquo: conclure une alliance avec qqn. - societas coitur, Cic.: une association se forme. - coimus ut... Ter.: nous convenons de... - coire cum alienâ uxore, Quint. 7, 3, 10: avoir un commerce charnel avec la femme d'un autre. - coire alicui, Ov.: avoir des relations intimes avec qqn. - sic et aves coeunt, Ov. M. 9, 733: c'est ainsi également que s'accouplent les oiseaux. - coeant in foedera dextrae, Virg. En. 11, 292: que vos mains s'unissent pour la paix. - cum hoc tu coire ausus es ut...: tu as osé te liguer avec cet homme pour... - coit formidine sanguis, Virg. En. 3, 30: la frayeur glace le sang. - lac coit, Varr.: le lait se caille. - bitumen in densitatem coit, Plin. 35, 15, 51, § 178: le bitume se condense. - male sarta gratia nequicquam coit, Hor. Ep. 1, 3, 32: la réconciliation est difficile.* * *Coeo, cois, coiui, pen. prod. coitum, pen. corr. coire. Terent. S'assembler ensemble, Convenir.\Immitia placidis coeunt. Horatius. Les sauvages et cruels s'assemblent et se joignent avec les domestiques et paisibles.\Milia crabronum coeunt. Ouid. S'assemblent.\Par paricoeat, iungaturque. Horat. Chascun se joigne avec son pareil.\Coit pus. Cels. La matiere de l'apostume et la boue s'assemble.\Coit gelidus formidine sanguis. Virgil. Le sang se reserre.\Coeunt verba. Propert. On parle ensemble, les uns avec les autres.\Cornua lunae coeunt. Ouid. La lune se fait pleine.\Cornua praelonga bisulcis dentata forcipibus, in cacumine quum libuit ad morsum coeuntibus. Plin. Se reserrans pour mordre.\Coire, pro Glutinari. Celsus. Arteria incisa, neque coit, neque sanescit. Ne se reprend point, ne se rejoinct point.\Cicatrix coit. Plaut. La playe se reprend et referme, Se reunist, Se rejoinct.\Coire in densitatem. Plin. S'espessir en se prenant ensemble.\Coire in membra. Propert. Se muer et transformer en membres.\Facies in monstrum coit. Seneca. Se tourne et convertist.\Gratia non coit. Horat. L'amitie ne se rejoinct point, ne reunist.\Coire cum aliquo. Cic. S'accorder avec aucun, Se joindre, Se unir, S'allier, S'associer.\Coire in foedera. Virgil. Faire appointement et alliance, ou traicté de paix ensemble.\Societatem cum aliquo coire. Cic. S'associer avec aucun.\Societatem ad emendum coire. Papinianus. Aut, Ad rem aliquam. Martianus. Faire complot pour, etc.\Societatem alicuius rei coire cum aliquo. Cic. S'associer et accompaigner avec aucun pour quelque affaire.\Coire et congredi dicuntur milites. Choquer, Donner le choq, Combatre.\Sine more et arte coire. Stat. S'entrechoquer et assaillir à l'estourdi, sans ordre et art militaire.\Societas coitur. Cic. L'association se fait.\Coire, de re Venerea etiam dicitur. Plin. Avoir compaignie charnelle avec une femme.\Coire in accusationem alicuius: quod etiam Subscribere alicuius accusationi dicitur. Iuriscons. Faire complot, et secrette conspiration pour accuser aucun à tort.\Coire in lites. Plin. iunior. Faire complot pour tenir quelcun en procez à tort, Faire une menee.\De bonis alicuius coire. Cic. Pour le priver de tous ses biens.
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Немецкий
- Французский